De gemeente Rotterdam maakt zich zorgen over arbeidsuitbuiting in de stad. De stad ziet het aantal situaties waarin iemand onder dwang werkt, of tegen extreem lage lonen, fors toenemen. 

Bij arbeidsuitbuiting werkt iemand onder dwang in onmenselijke omstandigheden voor lage loonkosten. Soms moeten ze al hun inkomsten afstaan. Meestal zijn het banen waar geen of weinig opleiding voor nodig is. Denk aan transportbedrijven, distributiecentra, land- en tuinbouw, de bouw en schoonheids- en massagesalons. ''Het is vies, gevaarlijk of zwaar werk. De Arbeidsinspectie ziet dat bemiddelaars hen vaak een 'totaalpakket' aanbieden waarbij zij alles rondom de reis naar Nederland, werk, woning en verzekeringen regelen. Op deze manier zijn de slachtoffers sterk afhankelijk van hun werkgever'', ziet Elsmarieke Mensink, die verantwoordelijk is voor de aanpak binnen de gemeente.

Mensink: ''Alerte boa's viel het op dat er regelmatig mensen buiten op een stoepje zaten voor een pand. Er was veel zwerfafval, omdat de pandeigenaar niet meer betaalde voor bedrijfsafvalcontainers. Het woongebouw was zogenaamd een 'logies' met 50 kamers. Wat bleek: arbeidsmigranten woonden hier soms wel 2 jaar. Ze sliepen met 3 kamergenoten in een kamertje en betaalden elke maand 400 euro per bed. Ze stonden niet ingeschreven bij de gemeente en kenden hun BSN niet, waardoor ze niet zomaar ergens anders konden werken. Stoppen met werk betekende ook meteen geen slaapplaats meer.''

Uit onderzoek van de Arbeidsinspectie blijkt dat het vaak EU-arbeidsmigranten zijn. Slachtoffers kunnen hun loonstrook niet lezen, omdat ze niet goed Nederlands spreken. Ook kennen ze hun rechten niet. Een deel van de arbeidsmigranten komt in een andere situatie terecht dan ze verwachten. Velen van hen werken onder slechte arbeidsomstandigheden en krijgen een tijdelijk contract. Ze slapen met andere arbeidsmigranten op een verwaarloosde kamer. Ze maken 6 tot 7 dagen per week lange werkdagen en zijn niet beschermd tegen veiligheids- en gezondheidsrisico’s.